Το μακροβιότερο ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό, πολύτιμη ιστορική πηγή για τα ελληνικά γράμματα και σπουδαίος «σταθμός» στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού Τύπου. Η διάρθρωση της ύλης του δεν έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων. Στο κυρίως σώμα κάθε τεύχους, τους βασικούς άξονες των περιεχομένων της αποτελούν η ποίηση, η πεζογραφία και η κριτική. Σχολιάζεται ο ελληνικός αθηναϊκός και επαρχιακός Τύπος, λογοτεχνικός και επιστημονικός, καθώς και ξένα περιοδικά με ύλη γραμμένη από Έλληνες ή γραμμένη από Έλληνες ή που αφορά την Ελλάδα. Οι επιλογές της κινούνται μεταξύ συντήρησης και νεωτερισμού. Παράλληλα μεγάλο και διαρκές είναι το ενδιαφέρον της για τα σημαντικά. κεφάλια του παρελθόντος. Οι αναζητήσεις της στην πεζογραφία αποτελούν επίσης μια χαρακτηριστική περίπτωση συνύπαρξης του «παλαιού» με το «νέο».
Ο Στρατής (Ευστράτιος) Ελευθεριάδης (Μυτιλήνη, 2 Μαΐου 1897 – Παρίσι, 23 Οκτωβρίου 1983), γνωστός και με το γαλλικό καλλιτεχνικό όνομα Tériade (Τεριάντ), ήταν τεχνοκριτικός, εκδότης καλλιτεχνικών εντύπων και συλλέκτης έργων τέχνης. Στον Ελευθεριάδη οφείλεται και η ανακάλυψη του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου. Με δωρεά του Ελευθεριάδη χτίστηκε το μουσείο Θεοφίλου σε κτήμα της οικογένειάς του στη Βαρειά της Μυτιλήνης, κοντά στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Αργότερα χτίστηκε και το Μουσείο Tériade, λίγα μέτρα πιο πέρα, που φιλοξενεί έργα σπουδαίων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων (Τσαρούχη, Πικάσο, Σαγκάλ, Ματίς κ.α.), τα οποία ανήκαν στη συλλογή του Ελευθεριάδη.
Ο François-Frédéric Boissonnas, (ελλ. Φρανσουά Μποϊσσονάς) γνωστός και ως Fred Boissonnas, ήταν Γαλλοελβετός φωτογράφος, ιδιαίτερα γνωστός για τη φωτογραφική τεχνική του, αλλά και την εκτεταμένη φωτογράφιση του ελληνικού χώρου επί τριάντα περίπου έτη, μαζί με τον συνοδοιπόρο φίλο του Ντανιέλ Μπο-Μποβί, Πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης.
Γνωστός και ως Λε Κορμπυζιέ (Le Corbusier), ήταν Ελβετός αρχιτέκτονας, διάσημος για τη συνεισφορά του σε αυτό που καλείται σήμερα μοντερνισμός ή πρώιμος μοντερνισμός. Ήταν πρωτοπόρος στις θεωρητικές μελέτες του σύγχρονου σχεδίου και αφιερώθηκε στην παροχή των καλύτερων συνθηκών διαβίωσης για τους κατοίκους των συσσωρευμένων πόλεων. Η σταδιοδρομία του είχε διάρκεια πέντε δεκαετιών, περιλαμβάνοντας κτίρια που κατασκευάστηκαν σε ολόκληρη την κεντρική Ευρώπη, την Ινδία, τη Ρωσία, και μια κατασκευή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν επίσης πολεοδόμος, ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας και σχεδιαστής επίπλων.
Ο Ηρακλής Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1897 στον Μαρμαρά της Προποντίδας και πέθανε το 1950 στην Αθήνα. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έφυγε από τον τόπο του. Σπούδασε στη Σύρο και στη Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου εργαζόταν ως διευθυντής του τουριστικού γραφείου Νέπτος, διοργανώνοντας κρουαζιέρες στην Ελλάδα. Παράλληλα, γίνεται ο εκδότης του περιοδικού Le voyage en Grèce, το οποίο εκδόθηκε από το 1934 έως το 1939, καθώς και μια ειδική έκδοση που έγινε το 1946 (Messages de la Grèce). Τα θέματα του περιοδικού σχετίζονταν με λογοτεχνικά, ιστορικά και πολιτισμικά-λαογραφικά στοιχεία της Ελλάδας. Το περιοδικό αποτέλεσε μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Συνέβαλε στη γνωριμία του γαλλικού κοινού με τον ελληνικό πολιτισμό, καθώς και στην ανάπτυξη του φιλελληνισμού στη Γαλλία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, στο περιοδικό συμμετείχαν σημαντικές προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων (Tériade, Le Corbusier, Henri Matisse και άλλοι). Επιπλέον, ο Ηρακλής Ιωαννίδης ανέπτυξε συγγραφική δράση πίσω από το φιλολογικό ψευδώνυμο Πέτρος Αφθονιάτης. Το 1929 στο Παρίσι πρωτοεμφανίστηκε με το βιβλίο Πρόσφυγες, το οποίο περιελάμβανε τέσσερα διηγήματα και έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Άλλα έργα του: Μετανάστες (1930), Ληστές (μυθιστόρημα που εκδόθηκε το 1933). Εξίσου σημαντικό έργο του, είναι το βιβλίο : Γύροι. Σημειωματάριο ταξιδιών, 1922-1934 και το οποίο εκδόθηκε το 1935.
