Περιοδικό το οποίο ξεκίνησε να εκδίδεται το 1920 από μία ομάδα κομμουνιστών φοιτητών του Clarté universitaire, με επικεφαλής τον Henri Barbusse και τον Paul Vaillant-Couturier.

Το μακροβιότερο ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό, πολύτιμη ιστορική πηγή για τα ελληνικά γράμματα και σπουδαίος «σταθμός» στην ιστορία του ελληνικού περιοδικού Τύπου. Η διάρθρωση της ύλης του δεν έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων. Στο κυρίως σώμα κάθε τεύχους, τους βασικούς άξονες των περιεχομένων της αποτελούν η ποίηση, η πεζογραφία και η κριτική. Σχολιάζεται ο ελληνικός αθηναϊκός και επαρχιακός Τύπος, λογοτεχνικός και επιστημονικός, καθώς και ξένα περιοδικά με ύλη γραμμένη από Έλληνες ή γραμμένη από Έλληνες ή που αφορά την Ελλάδα. Οι επιλογές της κινούνται μεταξύ συντήρησης και νεωτερισμού. Παράλληλα μεγάλο και διαρκές είναι το ενδιαφέρον της για τα σημαντικά. κεφάλια του παρελθόντος. Οι αναζητήσεις της στην πεζογραφία αποτελούν επίσης μια χαρακτηριστική περίπτωση συνύπαρξης του «παλαιού» με το «νέο».

Από τα πιο σημαντικά περιοδικά της δεκαετίας του 1930, πρωτοπαρουσιάστηκε με πρωτοβουλία του εκδοτικού οίκου Ελευθερουδάκη και αποτελεί τον κατεξοχήν εκφραστή των απόψεων των πεζογράφων της «γενιάς του ΄30». Χαρακτηρίζεται για την μεγάλη θεματική ποικιλία των περιεχομένων του, καθώς και για ην πληθώρα των συνεργατών του. Ασχολείται με την λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον χορό, τις εικαστικές τέχνες, τη μουσική, τη γλωσσολογία και τη λαογραφία. Δημοσιεύει κείμενα ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, λογοτεχνικές μελέτες, βιβλιοκρισίες, κριτικές θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών ταινιών. Συνεργάτες του ήταν πάρα πολλοί από του πιο αξιόλογους συγγραφείς , καλλιτέχνες και επιστήμονες της εποχής.

Εκδιδόταν στην Αθήνα το 1938-1939.

Πολιτική βενιζελική εφημερίδα.Μετά την απελευθέρωση εξέφρασε έντονα αντικουμμουνιστικά αισθήματα,υποστήριξε τον Αλ.Παπάγο και τον Α.Παπανδρέου(1961),άσκησε κριτική στην δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1981 στήριξε το ΠΑΣΟΚ αλλά στράφηκε εναντίον του Α.Παπανδρέου τη περίοδο του “σκανδάλου Κοσκωτά” .Το Σεπτ.1982 κυκλοφόρησε το Έθνος της Κυριακής.
Με την ονομασία Έθνος κυκλοφορούσαν εφημερίδες στην Λευκωσία,Μελβούρνη,Φλώρινα,Λάρνακα.

Πρόκειται για την παλαιότερη των ελληνικών εφημερίδων. Από την αρχή της λειτουργίας της, η πολιτική στράτευση δεν ήταν ποτέ σταθερή και μέχρι το τέλος της διατήρησε την ταυτότητα ως εφημερίδα της δεξιάς παράταξης. Απο το 1888 κυκλοφόρησε η Φιλολογική Ακρόπολις, αργότερα η Κυριακάτικη Ακρόπολις, η Εσπερινή Ακρόπολις και το 1905 η Υπερωκεάνειος Ακρόπολις, Εβδομαδιαίον Δημοσιογραφικόν Όργανον των Ελλήνων Αμερικής. Η Φιλολογική Ακρόπολις ήταν ένα φιλολογικό παράρτημα της εφημερίδας στο οποίο δημοσιεύονταν πρωτότυπα και μεταφρασμένα αναγνώσματα(ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις) καθώς και λογοτεχνικές κριτικές, πολλές φορές με σχόλια του ίδιου του Βλ. Γαβριηλίδη. Επίσης εμφανίζονταν στις σελίδες της ,γνωστοί ποιητές και πεζογράφοι της εποχής. Ο Βάσος Βαρικάς πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα μέσω της εφημερίδας, ενώ ο Νίκος Καζατζάκης δημοσίευε τις ταξιδιωτικές του εμπειρίες.Γενικά, η εφημερίδα άγγιζε το πλατύ κοινό αλλά και τους πνευματικούς ανθρώπους .

Εφημερίδα η οποία εκδίδεται από το 1944 με ιδρυτή τον Hubert Beuve-Méry.

Όπως φανερώνει η δημοσιευμένη αλληλογραφία του, ο Γάλλος συγγραφέας θεωρούσε τον Παλαμά τον σπουδαιότερο ζώντα ποιητή της Ευρώπης. Ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του Ζαν Κριστόφ. Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.

Ο Ανρί Μπαρμπύς ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και μέλος του γαλλικού Kομμουνιστικού Kόμματος. Εισχώρησε στους λογοτεχνικούς κύκλους του Παρισιού αρχικά ως ποιητής και δημοσιογράφος. Το 1908 έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Η κόλαση", για να ακολουθήσουν και άλλα, όπως το "Στη φωτιά" το 1916 και το "Ιησούς" το 1927. Το 1935, έπειτα από επανειλημμένες επισκέψεις στη Σοβιετική Ένωση, γράφει το τελευταίο του βιβλίο, μια βιογραφία του Στάλιν. Υπήρξε ένας στρατευμένος νατουραλιστής συγγραφέας, ένθερμος ειρηνιστής, θαυμαστής της Ρωσικής Επανάστασης, του Λαϊκού Μετώπου και του Κόκκινου Στρατού Ήταν φίλος του Albert Einstein.

Ελβετός ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λωζάνη και σπούδασε στο Πανεπιστήμιό της. Δίδαξε για λίγο στο κοντινό Aubonne και στη συνέχεια στη Βαϊμάρη της Γερμανίας. Το 1903 έφυγε για το Παρίσι και παρέμεινε εκεί μέχρι τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, κάνοντας συχνά ταξίδια στο σπίτι της Ελβετίας. Στο πλαίσιο των σπουδών του στο Παρίσι έγραψε μια διατριβή για τον ποιητή Maurice de Guérin, ενώ το 1903, δημοσίευσε το "Μικρό χωριό", μια συλλογή ποιημάτων. Έγραψε το λιμπρέτο για το "Histoire du soldat" του Igor Stravinsky. Πέθανε στο Pully, κοντά στη Λωζάνη το 1947.